yazdıklarının soğukluğu ankara'nın soğunu alt ettiğinde, kalbinin taşlığı başınıza yüreğinize bir ağırlık olup oturduğunda, artık size bir şey hissetmediğini açıkça söyleyip eski sevgilisine geri döndüğünde, kısacası kendinizi gelip geçici bir ara durak gibi hissederken siz, o arkadaşlarının düğününe yeni eski sevgilisiyle katılıp önceden sizin yanınızda, dizinizde gülümsediği gibi gülümseyerek objektiflere poz verdiğinde anlarsınız. ama o ne derin acıdır ki siz sıkışıp kaldığınız aynı şehir, aynı sokaklar, aynı hastane, aynı odalar, aynı anılar ve altında uyuduğunuz o aynı gökyüzünün altında nefes alamazken; o hayatına siz sanki hiç olmamışsınızcasına devam eder. unutulduğunuzu anlamak şöyle dursun, bir aralar olup olmadığınızdan dahi şüphe edersiniz.
