tarihini bile unutmam beni etkileyen olaylardan bir tanesi bu. daha önce yazacaktım vaktim olmadı.
2009'un şubat ayı hava soğuk otobüse kendimi zor attım içerisi baya bir kalabalık zar zor otobüsün ortalarına doğru ilerledim. hemen iki koltuk önümde 85-90 yaşlarında bir dede. sağ eliyle ön koltuğun demirinden tutmuş diğer eliylede en iyi arkadaşı bastonuna sımsıkı sarılmış camdan dışarı uzaklara doğru bakıyor. belkide düşünüyordur hayatı,zamanı,kaybettiği dostlarını belki çocuklarını. kafasında kahverengi bir kalpak vardı dikkatimi çekmişti atatürk ve o dönemdeki paşalardan tanıdığımız şu güzel şapka hani gördüğümüzde bizi 1900'lü yıllara götüren o nesne. üzerinde siyah uzun bir palto gömleğinin üzerine giydiğide el örmesi bir kazağı vardı.
ben bir yandan bu yaşlı amcayı izliyordum bir yandan da otobüs durduğunda bir yer boşalırsa oturayım diye tetikteydim gözümün bir tanesi otobüsün içini geziyordu. o sırada bir durakta durduk içeri bir asker girdi kıyafetinden anlaşılacağı üzeri bir er. oda zar zor yanıma kadar geldi. o yaşlı amcada kafasını çevirebildiği kadar döndü otobüse baktı ayıplar gibi hatta bir ara göz göze geldik sanki bir şeyler anlatmak istiyordu ve sonra sadık dostuna iki eliyle sarılarak ayağa kalktı zar zor ayakta duruyordu düştü düşecek gibiydi.belli ki kulakları ağır işitiyordu bağırarak " paşam gel böyle otur " dedi. asker " olur mu bey amca estafurullah sen otur " dedi. bunun üzerine daha sert bir ses tonuyla " otur otur sen dinlen ki bu vatan için nöbet tutasın oğlum " dedi asker " bey amca birazdan inecem zaten hiç zahmet etme Allah razı olsun " dedi bu sırada ineceğim durağa gelmiştim ve inmek zorunda kaldım hala merak ederim bu amca kimdi? hala yaşıyor mu? bu memleket sevdalısı adam yıllardır ne yapardı mesleği neydi? niye o otobüsteydi? yada o asker ben indikten sonra o koltuğa oturdu mu? her otobüse bindiğimde o amcanın oturduğu koltuğa bakar ve düşünürüm acaba bir gün bizde bu sadakatı bu fedakarlığı gösterebilecek miyiz?
not: beni bu kadar etkilemesinin nedeni o amcanın yerinden kalkacak mecali,hali yokken hiç tereddüt etmeden yer vermesiydi.
