uyuyamadım. uykum kaçtı. yazmayı özledim.
sen geldin aklıma.
uyuyor şimdi dedim. belki sağından soluna dönüyor. kesin üşüyordur. belki rüyasında kötülerle savaşıyor.
uzakta dedim.özlüyorum. yetmedi özlemimi ifade etmeye bu cümle, pekiştirmek istedim.
çok uzakta dedim. çok özlüyorum...
sonra düşündüm. ya hiç karşılaşmasaydık.
ya belki aynı kaldırımda yürüyüp tam yan yanayken kafamızı çevirseydik aksi yönlere dedim.
ya bir tatil beldesinde aynı mekanda oturup, bir saniyeliğine gözgöze gelip hemen toparlansaydık dedim.
ya da karşılaştığımızda elimizde başka eller olsaydı, laflasaydık onları sevdiğimizi sanarak. birbirimiz için nefes olduğumuzu bilmeden diğerlerini seviyormuş gibi yapsaydık...
özlüyorum.
sonra teselli etmek için değil kendimi, gerçekten, hissederek, ya hiç karşılaşmasaydık dedim yine.
huzur doldu içime. uykum geldi.
şimdi uyuyor dedim. üşüyordur, hep üşür o. özlüyordur o da.
yanımda uyuyacak, o günlerde gelecek dedim. üşüdüğünde üzerini örteceğim, sessizce öpeceğim o uyurken onu. uyanıp kahvaltı hazırlayacağım keyifle. hayallere inanacağım ilk defa.
