ne olduğunu anlayamadan birden yıllardır en samimi olunan iş arkadaşı ve onun çok görüşülmese de tanışılan kız arkadaşıyla bağların kopmasıdır. önceden bütün gün görüşülen o arkadaşın günde bazen 6 bazen 7 kere arayıp uzun uzun konuşması sabırla dinlenirken artık telefonları açmaması, mesajlara cevap vermemesi ve tesadüfen karşılaşınca kuru bir merhabayı zor demesi, adeta köşe bucak kaçmasıdır. bunun sebebini bile sordurtmamasına, arkadaşlığa verilen emeğe acımak ve karaktersizliğe üzülmektir. insan böyle hiç bir şey demeden gitmemeli, hatası varsa da söylemeli. **
edit: inanılmaz bir şey oldu ve ne olduğunu öğrendim. en azından benim açımdan bir sorun yok, sadece bazı kızların kıskançlığı bir ruh hastalığı boyutunda ama ben mutluyum ve mucizelere inanıyorum.
