şimdi biz büyümüşüz, ' zaten bize kadar kirlenmiş olan dünyayı biraz da biz kirletelim, temizlemeye ne gerek var ulen? ' demişiz, büyüdükçe kirletmişiz, kirlettikçe telli turnayı, uçurtmayı vurmuşuz acımadan, atan kalpleri sektesiz düşüncelerimize kapılıp bizden mümkün olduğunca uzağa, siyahın içine fırlatmışız yerleştirecek onca ruhsuz beden dolanırken etrafta. bize 'el ele el ele verin çocuklar...' diye şarkılar öğretmişler, küçükken elini tuttuğumuz arkadaşın büyüyünce acımasızca kafasına basmışız dışarıdan verili, bize zerre ait olmayan başarı anlayışımız yüzünden. huzur, paylaşım, sevdiklerinle yanyana olmak değil de para, otorite, hırs olmuş kaliteli insan olmanın püf noktaları. filler ve çimen olmuşuz. bize güzel denen herşeye yetişmeye çabalarken toprağa ne kadar yakın olduğumuzun bile farkına varmaktan aciz kalmışız sevgili günlük yafs...biz büyüdük, bizden sonrakilere sabır.
