o zamanlar henüz 4 yaşında olan kardeşimi "ben canım istediğim zaman şirinler köyüne gidebiliyorum." diye kandırıyordum. bu da yetmezmiş gibi sürekli onu da götüreceğime dair söz veriyordum. o yüzden aramızda sık sık şu tarz diyaloglar geçiyordu:
kardeş: abla, beni ne zaman göt ne zaman şirinler köyüne götüreceksin? hadi ya çok bekledim, gidelim artık.
ben: çok yakında gidicez, bekle. (kolundaki görünmez saatle konuşarak) kardeşim çok ısrar ediyor ne zaman gidebiliriz... tamam tamam biz beklemedeyiz o zaman.
kardeş: (sevinir)
ahaha! şimdi bu ufaklık büyüdü, sakalları falan çıkmaya başladı ve sanırım benim bu sözümü unuttu. ben de pek hatırlatmıyorum zaten, sorarsa elbette sözüm baki. *
