- klasik bir çanakkale gezisiydi, bu kısımları geçiyorum.
hatırladıklarım kısmına vurgu yapmak istiyorum; hava kararmak üzereydi, gezi yavaş yavaş sonlanıyordu. samimi bir arkadaşımın vesilesi ile şehir derneklerinden biri ile gitmek nasip olmuştu. tam hatırlamasam da bayırlardan birini çıkarken bizi taşıyan vasıta'da motordan kaynaklı bir takım aksaklıklar olmaya başlamıştı. 3 araç vardı, birbirleri ile senkronize bir şekilde bakım amaçlı taşıtları bir park alanına çektiler, talih de bu ya. anzak abideleriydi bu yer. ben gezinin başından beri ecdadımızın kahramanlıklarıyla onurlanırken, bu ecnebi abidelerini gördükçe nefret duyuyordum.
- tam bu anda tüm 3 vasıta da boşalmış, bizim dernek ahalisi meraklı bakışlarla anzak mezarlarını dolaşmaya başlamışlardı. ben araçtan inmemiştim. kimileri neden gelmediğimi sorduğunda, onlara yabanıların anıtlarına kesinlikle giremeyeceğimi söylüyordum. yarım saat kadar tek başıma araçta oturdum. benim dışımda herkes laylaylom takılıyordu, ama ben bu saçmalığın bir parçası olmadığım için oldukça mutluydum.
- sonrasında araçlar hareket ettiler, ve gezi sonlandı.
