yıllar önce oynanmış bir göztepe-galatasaray maçıydı. 4 arkadaş paramız olmadığı için galatasaray tribününe bilet alamamış, göztepe taraftarları arasında "sesimizi keser izleriz noolucak" düşünceleriyle yerlerimizi almıştık.
ilk başlarda daha önce maça gitmemiş olmanın verdiği tecrübesizlik ile ne yapacağımızı bilemeden sessiz sakin oturup çiğdemimizi çitliyor, gelişen galatasaray ataklarında içten içe, çaktırmadan coşuyorduk. aslında mutluyduk. bize karışan yoktu çünkü. örgütlü göztepe taraftarı gol atamamış olmanın verdiği sinir ile sadece galatasaray taraftarına ve futbolcusuna küfrediyor, sağıyla soluyla ilgilenmiyordu. ne olduysa göztepe'nin ilk golünden sonra oldu. göztepeliler, takımının attığı gol ile büyük ikramiye kazandıktan sonra sevinen milyarder mesut ve ailesi gibi coşmuş, kendinden geçmişti. bütün stat ayaktaydı ve zıplıyordu. birden çok sırıttığımızı farkettim. herkes ayakta zıplıyorken biz sessiz sakin oturuyorduk. az daha bu şekilde durursak yaşanması muhtemel dehşet anları gözümde canlandı birden. piç tipli bir göztepe taraftarı bizi farkediyor ve bizanslı görmüş malkoçoğlu gibi ortalığı velveleye vererek üzerimize saldırıyordu. sonra açık tribünde bulunan ve "galatasaraylı var koşun" talimatını almış yaklaşık 20 bin kişi bizi sikmek için kuyruğa giriyordu.
kurduğum hayalden çabucak uyandım ve oturduğum yerde kendiliğimden, kontrol dışı alkış tutmaya başladım. sağıma ve soluma bakınca tek oturanın ben olduğumu farkedince ayrı bir şoka girdim. arkadaşlarım durumun ciddiyetini anlamış ve çoktan kalkıp zıplamaya, "şarabıda içeriz, esrarıda çekeriz, ulan ibne simbombom ananı da s...." adlı esere ritm tutmaya başlamışlardı. refleks olarak bende zıpladım yerimden ve onlara katıldım. çünkü hemen arkasından topluca "bağırmayan taraftar sktirsin gitsin, zıpla zıpla zıplamayan ipne" adlı potpori esere geçmişlerdi.
biz kendimizden geçeduralım göztepe ikinci golü attı. kırk yıllık göztepeli gibi sarıldık birbirimize, utanmasak sevinç gözyaşları dökecektik. çok duygusal bir ortamdı. sanki 40 bin kankardeş toplanıp maça gitmiştik. hep birlikte, sinirden kuduran galatasaray taraftarını yadırgadık. hıncımızı alamayıp analarına küfrettik. galatasaray tribünlerine yabancı madde fırlatıp geri dönmüş göztepe taraftarlarını seferden dönmüş akıncılar gibi karşıladık. maç 2-0 bitti ve dağıldık. yolda kimsenin ağzını bıçak açmadı, kimse birbirinin yüzüne bakamadı. eve geldiğimde babam "yenildik be evlat" dedi. "sorma baba kahrolduk zaten statta" diye yanıtladım. artık daha fazla dayanamayacaktım. yorganı çektim kafama, derin bir uykuya daldım.
