özellikle kentsel dönüşüm projelerine burunlarını sokmaktan nefes alamayan heyecanlı mimarların yaptıkları, medyanın şehir plancılarından bihaber olmasından mütevellit mimarları bu konuda bilirkişi zannetmesi sonucu ortaya çıkan durum. bu konuda şehir plancılarının da pasifliği, kendi işlerinin başkaları tarafından ağza sakız edilmesine de yol açıyor. tabii ki de kent denilen organizma herkese ait ve herkesin sahip olduğu kent hakkı, o kentte yaşayan canlıların, kent üzerinde kendi fikirlerini ifşa etmesine olanak sağlıyor elbette; ama mimarlar bu işin cılkını çıkarmış durumda. kenti; sahip oldukları mutlak mekan anlayışına göre tasvir etmekten öteye gidemeyen zihinsel aktiviteleri, kentin, göreceli ve ilişkisel mekan anlayışına sahip oluşunu görmezden gelip, kafalarına göre beyanatta bulunmakta bir sakınca görmemekte.
