13 yıl önce, işte tam da bu gece yarım saat falan önce öldü barış abim. o geceyi daha dün gibi hatırlıyorum, saat 10 gibi yatmıştım. sabah uyandığımda da hiçbir şeyden haberim yoktu, ne televizyonu açtım, ne de gazete okudum. e haliyle barış abimin öldüğünden de haberim yok. akşam haberlerini izlerken aldım ölüm haberini. boğazım düğümlendi, gözlerim doldu, bağırmak istedim ama sesimi çıkaramadım. kafamda ilk önce can bedenden çıkmayınca şarkısından "ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca? " dizeleri geldi. kalkıp odama gittim, uzun uzun ağladım. unutamadım'ı dinlerken hala daha ağlarım. kimisi onu koyu bir sağcı ya da gizliden gizliye solcu biri olarak görse de, o benim sadece barış abim. bütün müzik zevkim barış manço'nun ve onun da dediğin gibi "içime garip bir hüzün düşüren" şarkılarının üzerine kuruludur. seni ve sana dair her şeyi çok sevdim, çok seviyorum, çok seveceğim. seni çok özlüyorum, gün geçtikçe daha da çok özleyeceğim.
-
--spoiler--
gözlerimde yaş, kalbimde sızı unutmadım seni.
unutamadım, unutamadım ne olur anla beni...
--spoiler--
