Basabilseydim gönlüne sevda mührünü,
Yaşardın aşkın en muhteşem türünü.
Sevda yüklü bulutlar yağdırırsa rahmeti,
Verirdi gönül tarlan,en bereketli ürünü.
Açabilseydim gönülden gönle giden kapıyı,
inşa ederdim sevdayla aşkı izah eden yapıyı.
Varımı yoğumu kaybetsem bile umurumda olmazdı,
Aşk ve şevkle vururdum çorak arazilere çapayı.
Bakabilseydim mahmur gözlerimle gözlerine,
Ne söyleseydin şeksiz şüphesiz inanırdım sözlerine.
Celallenmek bile yakışırdı nurlu cemaline,
Yapışaydı yeter ki aşkın külü sevdamın közlerine.
Vurabilseydim sevda değneğiyle kendi kendimi,
Sevdalılar çıkardı damlara temaşa ederlerdi fendimi.
Coşkun, deli akan Fırat misali hararet giderirdim,
Ama hiçbir doğa olayı, hiçbir afet yıkamazdı bendimi.
