Ben bundan böyle,
Derdin,çilenin, kederin, tasanın
Her türlüsünü dost edindim.
Çünkü onlarla iyi anlaşıyorum.
insanlar gibi riyakar ve bencil değiller.
Onlarla yatıp kalkıyorum.
Nereye gidersem gideyim,
Beni yalnız bırakmıyorlar,
Zira insanlar gibi vefasız değiller.
Kalan ömrümü kemirseler de,
Hayatımı yaşanmayacak hale getirseler de,
Sıkıntılar neticesinde ölümü arzulatsalar da,
Şikayetçi değilim.
Zira onlar görevlerini harfiyen yapıyorlar,
Görevini harfiyen yapanlar,
Her yerde ve her zaman sevilmezler mi?
Yastığım, döşeğim,yorganım olmuşlar.
Beni soracaksanız onlara,
Benden razı olduklarını itiraf edecekler.'
Yani kısacası ben onlardan,
Onlarda benden memnunlar.
Seviyorum hem de gerektiği gibi,
Oyunları karşılıklı kurallara göre oynuyoruz.
Serzenişte bulunduğum anlar oluyor tabi ki,
Onu da benim acizliğime verin lütfen...
Bazen açıyorum nasırlı ellerimi yüce Allah'a
Bazen de dökülüyor gayri ihtiyari saf göz yaşlarım,
Ne olacak biz insanların bu içler acısı hali diye.
Kim ne derse desin,
Ben derdimi çilemi kederimi tasamı seviyorum.
Biz et ile tırnak olmuşuz.
Ayrılmamız mümkün değil,
Onlar sıcaklarda beni serinleten gölgem,
Mihnetsiz hayatımın mihenk taşları.
Hani biri demiş ya ' insanları tanıdıkça,
insanları daha çok seviyorum '.
Bende dertlerimi daha çok seviyorum,
Riyakar insanları yakından tanıdıkça.
En güzel surette yaratılan insan,
Kendi değerini en aşağılara düşürmüş,
Bunun bilincinde olduğu halde,
Hiçbir olumlu adımı atmaması beni üzüyor,
Bana dokunuyor beni kahır sancılarıyla,
Kıvır kıvır kıvrandırıyor.
Protesto ediyorum insan görünümlü canavarları.
Ben çilemi derdimi seviyorum kime ne...
