köpek, kaz, hindi ve horoz en meşhurlarıdır bu şerefsizlerin. asabi hayvanlardır bunlar. şakaya gelmez, adamın götünü ısırırlar. ama çok şükür hiçbirisi tarafından kovalanmışlığım yoktur. ömrü hayatımda bir hayvan peşlemiştir beni, o da sevgilisini güneşli bir günde mercekle öldürdüğüm asil karıncadır.
bakkallarda çekilişler olurdu eskiden. şimdi var mı bilmiyorum. ilk oynadığım çekilişten yalım yalım parlayan plastik bir mercek çıkınca sevinçten çıldırdım. yaş daha 4-5. ta o zamandan varmış ki bir psikopatlık, zıplaya zıplaya soluğu bahçemizdeki karınca yuvasında aldım. büyük sarı karınca familyasındandı bunlar. az ısırmamıştı beni ipneler. iki tanesini kestirdim gözüme. büyükçe bir kırıntı bulmuş, yuvalarına götürmeye çalışıyorlardı. bir çocuk masumluğunda, ustaca mercekten geçen güneş ışığının yerdeki belirtisini bir nokta haline getirip verdim karıncanın beynine. 5 saniye geçmeden iş tamamdı. karınca beyin amcıklaması geçirmiş yığılıp kalmıştı toprağın üstüne. ötekini izlemeye koyuldum ne yapacak diye. muhtemelen sevgilisini, anası bacısı da olabilir bilemiyorum, koklayıp öldüğünden emin olduktan sonra koşu kararı, terlikten fışkıran çıplak ayaklarıma doğru saldırdı. az önce bir karıncayı vahşice, sadistçe katleden ben bildiğin çığlık attım korkudan. iki adım geri çekildim. baktım hala geliyor, iyice tırstım. elimdeki merceği fırlattım korkudan karıncaya, gelmedi. halbuki bas üstüne gebersin di mi. ama aklıma gelmiyor ki korkudan. döndüm geriye hızlı adımlarla yürümeye başladım eve doğru. ailesinin intikamıyla yanıp tutuşan karınca beni bildiğin eve kadar takip etti.
betim benzim atmış şekilde girdim içeri. annem beni o halde görünce korktu tabi. ağlamsı ağlamsı olayı özet geçtim anneme. inanmadı tabi bana. gül gül öldü kadıncağız. inanmıyorsan git bak dedim, kapıda bekliyor. güle güle gitti kapıyı açmaya. bende korkudan annemin bacağının arkasına saklanmış peşi sıra gidiyordum. sanki godzilla çıkacak kapıyı açınca amk. çocukluk işte. annem açtı kapıyı. oradaydı, beni bekliyordu. allah belamı versin ki dikmiş antenlerini bekliyordu. allah dil vermiş olsa kesin bağırıyor olurdu bana dışarıdan "erkeksen dışarı gelsene lan itin oğlu" diye. annem şaşırmış ama güler vaziyette bana döndü baktı "bundan mı korkuyorsun" der gibilerinden. sonra terlikte vurdu kafasına öldürdü hayvanı.
