ana avrattan başka gülecek konusu olan insanların beğenmediği güzel bir filmdi. ilk başta ya sanki olmamış mı diye şüpheye düşüyor insan ama özellikle ikinci yarıda güldük hatta bazı yerlerde kahkaha attık. hatta duygusal annem aile bağlarından mütevellit sonunda bir kaç damla yaş bile döktü.
böyle filmleri beğenmemek ne insanı kültürlü kılar nede beğenmek küçültür. size birşeyler hissettiren her film başarılıdır. hele de benim gibi 12 yıl sonra ilk defa dayısının sesini telefonda duyan biri için çok başarılıydı.
