pınar kür' ün gerçek bir olaydan yola çıkarak farklı bir teknikle(bilinç akımı tekniği) yazdığı ve bu farklı teknik yüzünden bana çok sıkıcı gelen romanı. asıl ilgimi çeken romanın zamanında yasaklanması üzerine pınar kür' ün yazdığı savunmanın kitabın sonuna eklenmesidir. 4 sayfalık savunmanın kendimce önemli bölümlerini aktarıyorum;
istanbul 2. asliye ceza mahkemesi sayın yargıçlığına
1979 yılından bu yana kitabı okuyanların sayısı yüz binlere, filmi sinema ya da videoda seyredenlerin sayısı milyonlara varmıştır. bunca yıldır, bunca insan arasında eseri müstehcen bulan, cinsel arzularının tahrik, ar ve haya duygularının incinmiş olduğunu ifade eden (resmi bilirkişi kurulunun on, sinema sansür kurulunun dokuz üyesi ve sayın savcı dışında) tek bir kişi çıkmamıştır. sayın savcının ''yalnıca cinsel tahrik amacıyla'' yazıldığını iddia ettiği bu romanı okuyan yüzbinlerce kişi böyle bir duyguya kapılmadıklarına göre, denek ki ya binlerce kişi okuduğunu anlamamıştır ya da sayın savcı, bu kitabı okumak zahmetine katlanmadan iddianamaesini kaleme almıştır.
melek' in acımasızca kurban edilişini cinsel tahrik oalrak görmek, asılacak kadın' ın ar ve haya duygularını incitmek amacıyla yazıldığını söylemek; örneğin, savaş aleyhtarı bir romanda, cephelerdeki perişanlığı, acımasızlığı, boşu boşuna ölmenin ve öldürmenin korkunçluğunu betimleyen sahneleri 'savaşa kışkırtma' oalrak nitelemek kadar akla uzaktır.
düşünce özgürlüğünü bir kavram olarak bile ortadan kaldırmanın en iyi yolu, düşünmeyi bilmeyen kuşaklar yetiştirmektir. işte bu yönden, bir süredir, bu ülkede okuyan, bağımsız düşünebilen insanların sayısını azaltmaya, gittikçe yok etmeye yönelik bir kültür politikası güdülmektedir. toplumu, yalnızca boğazını düşünen bir koyun sürüsüne dönüştürme amacıyla izlenen bu politikanın yöntemlerinden biri de, kitap düşmanlığı ve okuma korkusu yaratmak; yazarı, sanatçıyı, okuru yıldırmaktır.
günümüzde, uygar dünyada, kitap imha etmek, insan öldürmekle eşdeğer, hatta daha büyük bir suç sayılmaktadır. ortağçalardan bu yana, nazi almanyası dışında, batı' da kitap imha edildiği görülmemiştir. nazilerce imha edilen kitaplar da o rejim çoktan öldüğü ve lanetlendiği halde, hala yaşamakta ve edebiyat tarihinin altın sayfalarını oluşturmaktadır. çünkü sanat, fikir ve edebiyat eserleri, insanlığın en kalıcı yapıtlarıdır.
mahkemenizin hakkımda beraat kararı vererek, asılacak kadın adlı romanımın üstündeki yasaklamayı kaldırmasını talep ediyorum.
h. pınar kür 11 şubat 1988
