142.
-
Fakir
Şimdi ise hatır, hürmet parada,
Fakirler, yoksullar kalır arada,
Yürümez gemisi koca deryada,
Gözlere dikenli gül olur fakir.
Zengin olur anlı şanlı havalı,
Yüzü soğuk fakir garip yuvalı,
Doğuştan zavallı, ölür zavallı,
En yakın dostuna el olur fakir.
Çile ile geçer senesi ayı,
Yoksa Ankarada bir tane dayı,
Sormazlar hal hatır fakirsin deyi,
Mecbur bir nanköre kul olur fakir.
Zengin düz ovada fakir kıraçta,
Gözü olmaz fakirlerin haraçta,
istersen de bana hiç oğlu hiç de,
Allahın en masum kulu olur fakir.
Gemim yok ki yelken açam deryaya,
Nerde katım, yatım dalam rüyaya,
Nazım geçmez baba, ağa, dayıya,
Ağaya patrona kul olur fakir.
