son yıllarda izlediğim, izlerken kocaman bir "hasssiktir lan" çektiğim tamamı faşist öğelerle süslü, komedi. iddia ediyorum herhangi bir cüneyt arkın filmi daha mantıklı şekilde kurgulanmıştır. ulan bu spartalı veletler eğitimleri sırasında karda ormana bırakılıyorlar bir başlarına. üst baş açık. ayakları çırılçıplak. hava buz. velev ki bu spartalı veletler üşütüp grip olmuyor. vay be ne millet ama. ardından savaş sırasında gökten milyonlarca ok yağıyor ve bir tanesi bile bu 300 dallamaya denk gelmiyor. hadi onu da siktir ettim herhangi bir spartalının ölümünü ancak ve ancak filmin ikinci yarısının otuzuncu dakikasında arkadan gelen bir pers askerinin kılıç darbesiyle kellesini koparması sonucu görebiliyoruz. ayrıca ben hayatım boyunca hiçbir türk filminin düşmanını bu kadar beceriksiz, düzenbaz, riyakar gösterdiğini de hatırlamıyorum. bu filmi biz çeksek -kendi entelektüllerimiz dahil- filmi yerden yere vururlardı. ama yunan kültürü ile alakalı olup yabancılar çektiği zaman efsanevi oluyor. komedinin sadece ve sadece soundtrackleri eh işte denebilecek düzeyde idi. o yüzden film türü benim için müzikal komedidir. Bu film ulusal isyanlarının arifesinde olan grek halkını gereksiz yere gaza getirmekten başka hiçbir işe yaramayacaktır.
