evrendeki tüm sebep sonuç ilişkilerinin ilk devinim gücünü veren ve tüm varlığın başlatıcısı olarak bir tanrının varlığını kabul eden, ancak bu tanrının insanların ne yapmaları ya da yapmamaları konusunda işine karışmadığına inanan insandır. aslında bu bir nevi empatidir. yani tanrıyı beşere ait kıstaslar ilkeler ve prensipler çerçevesinde değerlendirmektir. ancak şurası var ki mukayese ya da başkasının benliğini kendi ruhunda analiz etme olarak tanımlayabileceğimiz empati eşit ve benzer kavramlar arasında olur. bu da iki kavram arasındaki değişkenler birbirlerine sağlıklı bir şekilde entegre edildiği sürece sağlıklı sonuçlar verir. maço bir erkeğin bir kızın cinsel dünyası ya da cinsel kimliği hakkındaki değerlendirmeleri bu bağlamda sadece yüzeysel ve mesnetsiz bir analizdir.
deizm tanrıyı anlama çabasıdır. ama tanrıyı insanın beş duyusu ve bu beş duyuyla beslenen beyinle anlamaya ve tanımlaya çalışmak da son derece absürddür. buna binaen deizm e rasyonalist ukalalık diyebiliriz.
