"Sırtım kaşınıyor, midem bulanıyor" diye ambulans çağıran ve yaklaşık kırk km ambulansa yol teptiren, "yazık değil mi ambulansı meşgul ediyorsun?" dediğinde de "benim işim yürüsün, bana ne?" denilen,
kalbi duran hastaya müdahale ederken "boğazı ağrıdığı için beklemek istemeyen" ve ortalığı ayağa kaldıran kadına; "bak hayati durum var, el insaf!" dediğinde "bana ne, benim de boğazım ağrıyor" cevabı alınan ülkede bir acil servis personeli olarak hiç de şaşırmadığım olaydır.
Eskidenmiş o, dükkanına gelen müşteriye "ben rızkımı kazandım, yan dükkandan al, o da ekmek kazansın" deme insanlığı, vicdanı.
Eskidenmiş o, "ben meşgul etmeyim, belki başkasına lazım olur" duyarlılığı.
Eskiden biz bizdik, şimdi ise ne olduğumuz, kime benzediğimiz tam muamma.
hal böyleyken benzeri bol bol görülecek olan durumdur.
