mecnun leyla'yı değil tam tersine leyla mecnun'u bulmuştur...
şöyledir ki;
leyla'nın aşkından deliye dönen mecnun'u günlerden birgün bir vatandaş gidip leyla sultan'a anlatır. leyla sultan duyduklarına şaşırır ama yine de merakını gideremez. gel zaman git zaman duyduklarını halk arasında tekrar tekrar duymaya başlar ve merakı iyice artar...
birgün hizmetindekilere buyurur:
-gidip şu mecnun'u görmek isterim, kimmiş benim aşkımdan yanıp tutuşan bu mecnun merak ederim.
der...
leyla sultan'ı mecnuna götürürler... leyla çok güzel bir sultan değildir, tam tersine çirkin denebilecek derecede biridir.
leyla mecnun'u bulur ve;
l:işte geldim...
m:sen de kimsin?! git başımdan!
l: beni tanımadın mı? uğruna çöllere düşüp, aklını yitirdiğin leyla'yım ben.
m:ben seni tanımıyorum. benim içimdeki leyla sen değilsin.
leyla bu konuşmadan sonra anlar ki, mecnun ilahi aşk mertebesine yükselmiştir. onun içindeki leyla sevgisi ilahi bir sevgiye dönüşmüştür. çok birşey söylemeden orayı terk eder ve o andan sonra leyla'da mecnun'a aşık olur.
