hani onu ilk gördüğünde günah çıkarmışsın gibi olur ya, hani yeni doğmuş bir bebek gibi hissedersin kendini, yeni bir sayfa açmış gibi olursun, birden davranışların huyların değişir ya, bir satır yazı yazamazken sayfalar dolusu yazacak bir şeyler bulursun ve nokta koymayı unutursun, içinde hislerin kabarır duygularınla hareket etmeye başlar düşünme yeteneğini yitirir mantıklı düşünemezsin, hiç sevmediğin şey telefonla mesajlaşmak sa dahi sürekli mesajlaşmak istersin onunla, zaman geçtikçe daha çok yakınında olmasını istersin, sevdiğin huylarından vazgeçer, sevmediğin huyları severek edinmeye başlarsın, dokunmak, hissetmek, kokusunu içine çekmek istersin, o sana muhteşem gelen sesini sürekli duymak istersin, onunla geçirdiğin dakikalar hiç bitmesin istersin, o hiç olmayı istemediğin yerdedir ve sen sırf o orda diye oraya gitmek istersin, onu birgün kaybedeceğini bilsen bile bilmek istemezsin, önünden bir geçişi bile etkiler seni, karşında oturmasına paha biçemezsin, onunla konuşmak istersin saçmalarsın, derdini bir türlü tam anlatamazsın, kendini ifade etmek istersin kelimeler kafandadır toparlayamazsın, ona iltifat etmeye kelimelerin yetmeyeceğini düşünürsün, senin gibi bir insan olsa bile onu yüce bir varlık gibi görürsün, içinde hiç yaşamadığın duyguları yaşarsın ne olduğunu bilmeden, konuşurken konuları karıştırırsın ya hani ve gerçekten yazdıklarında noktayı koymadığını farkettiğin an noktayı koyarsın yine onu düşünmeye başlarsın her zaman yaptığın gibi. işte böyle birşey...
