çocukluk kahramanımızdır. he man kılıcı alındığı gün hayatımın en özel anlarından biriydi. aradan yıllar geçti he man'i bilmeyen nesiller yetişti. eski kolileri temizlediğim gün elime kılıcı aldığımda o ilk alındığı gün yaşadığım duyguları yaşadım. etrafa baktım yalnız olduğumdan emin oldum ve kılıcı belkide son kez yukarı kaldırdım ve malum cümleyi söyledim.
bilmiyorum nostalji yapmak için bahane arıyor olabilirim ama o günler daha masumdu. kahramanların kılıcına asla kan bulaşmazdı. özlememek elde değil. birde ninja kaplumbağlar vardı, leonardo-michalengelo-donatello-raphael. bunların yerini aldığı söylenen çizgi filmlere 5dakika bile tahammül edemiyorum. ilerleyen nesiller bizden daha acımasız olacaklar çünkü bizim anılarımız onlarınkinden hep daha masum kalacak, maalesef...
