ne kaybetmek ne de özlemekten geri durmanın elinde olmayan bir insanın çilesidir.
ismail abi gibi o gemi gelecek diye beklemektir.
komtrolsüz duyguların mantık surlarını yıkarak önce aklını sonra kalbini ateşe vererek senden geriye kalanları kül etmesidir.
acıdır, çok acıdır.aldığın eğitim veya geleneklerin bu sızıyı durdurmaya yetmez bir kere.
özleye özleye alışır insan özlemeye.
ve ondan sonraki hayatının devamında onsuz veya kimsesiz olarak devam etmeyi de öğrenir.
geriye bir tek en caresiz günlerinde attığın sessiz çığlıkların boğazında bıraktığı pıthılaşmış küçük çizikleri kalır işte.
