gün bitti
sağlam adımlarla dönmeye çalışıyorum
gözüme kestirdiğim köşeyi
ama hiç bir köşe kesmemişti böyle yüreğimi
taksici bakıyor ve soruyor
-nasıl gidiyor?
+hangisini soruyorsun? her biri farklı şekilde gidiyorlar. hem gidiyorlar, hem de giderken çekiyorlar.
-hayat mesela? nasıl gidiyor?
+geçen yine aldattı beni. boşuna hayat kadını demiyorlar orospulara.
-sigaran var mı?
+kullanmam.
sağlam adımlarım, yumuşak basıyor artık. uzaklaştıkça dahada acıtıyor o keskin köşe.
çorbacı gözüne kestirdi gibi bu sefer.
-nasıl gidiyor?
+tanrıyı soruyor olmalısın. tanrı gidiyor. sitemlerimden bıkmış olacak ki o da yalnız bıraktı. yüz vermiyor artık.
ağlıyor çocuk, pamuk şeker almadı diye annesi. ağlıyor kadın pamuk şeker alamadığı için oğluna. okşuyorum başını. gözlerinde aynı soru.
-nasıl gidiyor?
+aynaları soruyorsun sen de... sorma çocuk. ne desem kırılıyorlar.
duvar var orda. her şeyden önce ben oraya gitmeliyim. yaslamalıyım sırtımı. hani her katil, maktulünün öldüğünden emin olmak için gelirmiş ya cenazesine. belki o da bakar pencereden öldüm mü diye.
çenemin altında şarap şişesi beliriyor. sahi, demişlerdi istanbul'un şarapçılarının çok cömert olduğunu. gözlerimi ayırmadan pencereden, içiyorum büyük bir yudum:
-nasıl gidiyor.
+gidiyorlar işte. damla damla değil, yudum yudum gidiyorlar.
-gözyaşlarını sormuyorm
+kadınlar mı ? onlar bir arkadaşa bakıp çıkıyorlar hep, usulca ve çıkarları olmayınca.
- ya o ?
+ sigaran var mı?
-al. nasıl gidiyor ?
+israr etme adam. peki merak ediyorsan dinle. ben hiç bu kadar güzel giden görmedim. gidişi bile o kadar güzeldi ki, yazık olurdu, kal diyemedim.
-ya sen ?
+ben kendime gelmeyi düşünmüyorum artık. yani iyi giden bir şey yok. gidiyorlar ama hiç iyi gitmiyorlar. hadi sen de git.
