bir o beton deldikleri zamazingo, bir de bu. bunları icat edenin allah bin türlü belasını versin.
annem aslında çok iyi bir insandır. bir melektir hatta. elektrikli süpürge ile tanışması 1990'lı yılların ortalarını bulur. ilk görüşte vurulmuş mağazada görünce. "bana bunu al" demiş babama. babam da benim gibi gırgır dostu bir insan olduğundan hemen itiraz etmiş tabi duruma. "gırgır neyimize yetmiyor hanım" diye. annem ikinci kez, sertçe "bana bunu al!" deyince korkmuş babam. çaresiz alıvermiş.
not: aradan 15-20 yıl geçmiş ama bu süre zarfında kodumun ar-ge mühendisleri boş durmamış. çük kadar alete dayamışlar gücü, dayamışlar wattları. toza pisliğe savaş açmış şerefsizler.
annem uzun süre kullandı o süpürgeyi. ta ki geçtiğimiz ay mağazada 3000 wattlık, çalıştığında evin üstüne uçak düştüğünü sandığımız bir süpürgeyi görüp alana kadar. bir aydır her gün evi süpürüyor. halılar eskidi isyan ediyorlar artık. küçük halı böcekleri terketti bizim evi. evin ekolojik dengesi bozuldu amk.
işyerinde müdürle düet yaptığımız saturday fuck fest'in ardından evin kapısının önüne korkunç bir baş ağrısına küfür ede ede yanaştığım zaman aslında daha büyük bir tehlikenin beni beklediğini farkettim. o korkunç alet, o hortumsu uzantılara, çeşit çeşit başlıklara sahip orospu icadı, annemi gene pençeleri arasına alıvermişti. buna dayanamazdım. o ses, o bitmek tükenmek bilmeyen çığlıklar, araya karışan annemin türküleri..
evin içinde önde annem arkada süpürge odadan odaya koşturduklarını hayal edebiliyordum. içeri girip o manzarayı, o sesi görünce düşüp bayılabilirdim.
dışarıdan indirdim şalteri, kapıyı açıp içeri girdim. elektriği kesilince piç gibi kalan alet son iç çekişlerini yaşayarak sönümlendi. "oğlum elektrikler kesildi bi baksana sigortaya" dedi annem. gittim ve bakmış gibi yaptım. evet bunu yaptım. anneme sigortada problem olmadığını söyleyip odama girdim. camı kapattım. güzel bir uyku beni bekliyordu.
