Bugün farketmediğim ancak ilk defa bu kadar aptalca olduğuna karar verdiğim duygu karmaşıklığının bize bizim ne kadar basit yaratıklar olduğumuzu da kanıtlıyor,dönem uzattığınızda sizinle aynı dönem benzer sorunu yaşamış bir arkadaşınızı görünce depresyondan çıkıp sen de mi hacı? diyerek ister istemez kendimizi rahatlatmaya çalışıyoruz ,ya da sevgilinizden ayrıldığınızda sözlüğe girip benzer entryleri okuduğunuzda sanki başkaları da sevgilisinden ayrılınca sizin üzerinizden bir yük kalkmış gibi hissediyorsunuz ,depresyonda olmak aslında diğer insanların da bu sorunu yaşadığını bilmek ya da sizden daha kötü durumda olan insanları düşünmek ve yalnız olmadığına inanma duygusu bizim acizliğimizi ve çaresizliğimizi yüzümüze çarpıyor.
