yemin ederim, çok konuştuğum için değil hiç söz hakkım olmadığı için "tamam ulan sustum". zaten konuşmak istersem bile, "kendi bokunda boğul" dediler, en hayırlısı susmak dedim "arif olan anlar" dedim. ahh bu zaman insana neleri öğretirmiş, meğersem susmakta en büyük derslerden biriymiş. şimdi bakıyorum kendime, konuşarak yenilmeyenleri kendi sesizliğimle yendim.
