bir roman. yalnız serüven midir, dram mıdır, gezi yazısı türünde midir, sağlık dergilerinden esinlenerek oluşturulmuş mudur bilemem. o derece karışık.
baş kahraman verda nın babasının intiharının (bitmedi lan tamlama) ardındaki sır perdesi (heh bitti) üzerine kurgulanmaya çalışılmış bir dizi kopuk olay var. ne karakterler tam tahlil edilmiş, ne ana olay kitabın sonunda toparlanmış, ne de sağlam bir olay örgüsüne sahip.
--spoiler--
arslanlı ailesi çok klasik. hele o mebrure hanım.. yazarın kendisi de "o bildiğimiz hanımağa tiplerinden" diyerek klişe bir karakterle okuyucuyu karşı karşıya bıraktığını itiraf etmiş. yok kızı istenmeyen bir damat bulmuş da, yok damadı öldürtmüşler de, azmettirdikleri adamı da hapishanede şişletmişler de..
verda nın kocasının kıskançlık krizleri ayrı bir klişe. yazar güya, verda nın kocasına küfür ettirecek, onu bile becerememiş. karı koca arasındaki gerilimler çocukça.
verda nın; oğlu kaan ile boşanma üzerine yaptığı konuşma da çok suni. zannedersin ki üstün dökmen evlerine gelmiş, boşanmanın çekirdek aile yapısına etkileri üzerine kısa bir panel düzenlemiş.
romanın tek dikkat çekici yanı.. alzemeiher ve demans hastalığından muzdarip insanların yaşadığı sıkıntıları gerçekçi bir şekilde anlatması. bir de karadeniz turu yapmak isteyen yurdum insanı, hiç boşuna broşür mroşür aranmasın orada burada. bu kitabı okusun. istediğinden de fazla bilgiyle karşılaşacaktır.
--spoiler--
senin benim bile hiç zorlanmadan oluşturabileceğimiz basitlikte bir kitap. bu tür yapıtların da türk okurunun önüne "muhteşem bir şaheser" olarak sunulması türk edebiyatının gelişimi açısından bakıldığında gayet üzücü.
bu kafayla biz, dış dünya edebiyatının yanında solda sıfır kalmaya, elli yılda bir nobel edebiyat ödülü aday adayı olmaya, var olan potansiyelimizi kuma gömmeye devam ederiz. maalesef ki.
bu gerçekten yola çıkarak çok daha sarsıcı bir roman yazılır. canan tan oturur ağlar. söyliim ben sana.
