önceden çok çekingendim, çok içine kapanıktım fakat büyümenin ve liseye başlamanın getirdiği özgüvenle biraz olsun yenebilmiştim bu huyumu. günler günleri takip ederken ve lisede biraz daha atak olmaya çalışırken, zamanla çekingenliğimin kaybolduğunu gördüm. artık insanlarla rahatça konuşabiliyor, tanışabiliyordum ve çok mutluydum, bu yeni ben hoşuma gitmişti, artık ortamların ve arkadaşların vazgeçemeyeceği kişi olmuştum. bu beni değiştirmemişti, bunca ilgiden sonra ukala, havalı biri olabilirdim fakat karakterime güveniyordum ama sadece her girilen ortamda özgüvenim daha çok açığa çıkıyor, daha çok güveniyordum kendime. yıllar boyu sosyallikten sosyalliğe koşarken, lise bitti ve sanki sadece 4 yıl konuşmaya, bir şeyler paylaşmaya programlanmış bir robot gibi hissediyorum kendimi. eski halime dönmüş, içime kapanmışım yine ve yeniden. geçici miymiş diye soruyorum kendime, fakat cevabını bir türlü bulamıyorum. şimdi etrafımda bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda kişi var ve ben o bir elin parmaklarını geçemeyecek sayıda ki kişilerle bile zar zor konuşuyorum...
