acı olan şudur; 20. bölümde hatırlarsınız ismail abi nin küçüklüğüne gitmiştik. ve babası ile konuşmalarında babasına sormuştu;
- annem niye gitti?
- o daha renkli bir hayatı olsun istedi, o yüzden gitti.
- renkli bir hayatımız olsaydı gitmez miydi?
- bilmem gitmezdi herhalde...
yine babası ölmeden önceki son konuşmalarında babası demişti;
- unutma ismail arkadaşların ve hatıraların senin her şeyin onlara asla sırtını çevirme tamam mı?
- sen niye gelmiyorsun peki?
- ben... ben gemide olacağım ya.. her gün el sallayacağım sana o gemiden, sonra geleceği seni de alacağım beraber çekip gideceğiz buralardan tamam mı? ismail, her zaman çok iyi bir çocuk ol tamam mı?
evet ismail abi yi annesi renkli bir hayat için terk etmişti ve ismail abi ''renkli bir hayatımız olsaydı annemiz gitmezdi'' diyerek kabahati yine üzerine almaya çalışmıştı annesine isyan etmemişti. belki babasından ayrıldıktan sonra da suçu renksiz hayatta buldu ve artık hep renkli, parlak, cıvıl cıvıl giyindi hep.
işte ismail abi nin renkli elbiseleri çıkartıp kazak giymesi aslında umutların bitmesi demek. o her gün el salladığı, içinde babası olduğunu düşündüğü beyaz gemiyi artık beklememesi demek. babasını artık beklememesi demek. ve bunlara sebep olan yine ismail abi değil, yine dünya, yine insanlar, yine insanlar...
