Adem cennette yanlız başına dolanıyor, yiyip içip eğleniyordu. arada sırada, melekler yanına geliyor onlara bildiklerini anlatıyordu.
hep kendi anlatıyor, melekler de onu dinliyordu. bu durum onun canını sıkmaya başladı. keşke kendisine benzer bir varlık daha olsaydı, o da ona bildiklerini anlatsaydı diye iç geçirdi. allah onun bu isteğini kırmadı. uykuya dalınca adem den havvayı yarattı. adem uyandığında kendisine benzeyen havvayı görünce çok sevindi. mutluluktan havalara uçtu. bütün vaktini onunla geçirmeye başladı. meleklerde onun mutlu olmasına çok sevindiler ama adem in kendilerini ihmal etmesine de üzüldüler. tanrı bu durumu anladı ve adem in arada sırada kaçıp sadece kendisini dinleyen meleklerle konuşması için havvaya sürekli konuşma yetisini verdi. o günden sonra havva hep konuşmaya başladı. adem onun konuşmasından ve birşeyler anlatmasında hoşlanıyordu ama kendisine birşey anlatma şansı vermiyordu havva. bundan dolayı, arada sırada adem havvayı yanlız bırakıp meleklerin yanına gidip onlara birşeyler anlatmaya devam etti.
hatta, adem in elmayı yemesinin tek sebebi havvanın bir türlü susmadan yaptığı ısrardı. adem havvan nın konuşmasından bunalmış olacak ki elmayı yemeyi kabul etmiş.
sonuç olarak bu durumun tek suçlusu adem, yani erkekler.
