17.
necip fazıl okyanustan bir damla içmiştir. o ve ben kitabında anlatır onu.
söz dinlemez, ipe sapa gelmez bir bohem necip fazıldı. necipçik olmuş, kalbinden vurulmuştur.
(bkz: bütün bunları aklım almıyor ama kalbime sığıyor. )
efendim
benim efendim !
ben sana bendim !
bir üfledin de
yıkıldı bendim.
ben ki, denizdim,
dağbaşı bendim.
şimdi sen oldun,
âleme pendim.
benim efendim !
benim efendim ,
feza levendim !
ölmemek neymiş;
senden öğrendim.
kayboldum sende,
sende tükendim!
sordum aynaya:
hani ya kendim?
benim efendim !
benim efendim !
emri yüklendim!
dağlandım kalbden
ve mühürlendim.
askerin oldum,
başta tülbendim;
okum sadakta,
elde kemendim.
benim efendim.
(nfk/1978)