tuğçe vardı ortaokulda, arka sırasına oturmak için sınıfın gencoları yarışırdı, ben utangaç olmamdan mütevellit anca arkadaş çağırırsa giderdim. gide gele kaptırdım kendimi zaten. bir gün doğum gününe çağırdı sınıfı, amk ben mahalledeki okulun bahçesinde top oynamaktan adresimi bile ezbere bilmiyorum nereye gidem, kimlere dert yanam aybalam.
serviste yanımda oturan benden 1 yaş büyük çağdaş vardı, itne saçlarına bir jöle atardı, görme aga. bakıyo kendine adam. ben teneke kutuyla maç yapmaktan nasıl olsa yine kirlenecek diye ayakkabıları sadece ilk alındığında temiz gören tip. bir gün canıma tak etti ama, pazardan banyomu yaptım misler gibi, sabah ise uyanır uyanmaz çağdaş'ın önerdiği jöleyi yedirdim saçlara. ulan adamın saçları düz, canavar gibi şekil yapıyo, aynı şekli dalgalı saça yapmaya çalışırsan, kafa haliyle pişmaniye gibi olur.
törendeyiz sabah, arkadaşı geldi tuğçe'nin, vay bu saçları tuğçe için mi yaptın dedi herkesin ortasında, meğer tüm sınıf bilirmiş ona yanık olduğumu. tuğçe kızar gibi oldu arkadaşına, ben kızma, öküzlük bende triplerinde. zaten çabuk kızaran bir tipim, kırmızının her rengini gösterdim okula, benim diyen bukalemun sandalyeden düştü. o günden sonra jöle kullanmadım, liseden beri de zaten saçlarım ya 1 ya 3 numaradır. 2 sene önce gördüm yanlış hatırlamıyorsam tuğçe'yi, hiç değişmemiş, hala hatırladığım gibi, melek...
banka kazınmış kalp gibi kalbe kazınan fuck u yazısıdır platoniğine rezil olmak.
edit: aga biriniz dememiş yıl olmuş 2012 yanık olmak diyen adam var diye...*
