platonik olarak sevdiğin insana rezil olma anıdır.
işten yorgun argın gelmiştim üstümdekileri çıkarıp dolapta özensiz şekilde duran ev kıyafetlerimi giydim, karşı binada oturan dayımlara uğrayıp kuzenden yeni aldığı oyunu alıp.apartmana doğru yürürken platonik olarak sevdiğim komşu kızını gördüm, otopark kapısından girmişti tatlı bir heyecan duydum, her zaman olduğu gibi ama o anda düşündüğüm sadece komşu kızının kırmızı ruju olmamıştı, kıyafetlerime baktım ayağımda terlik, altımda dizleri çıkmış eşofman, üstümde yakaları yırtılmış tişört yer yarılsa içine gözümü kırpmadan atlayacağım andı.
durup geçmesini beklemeyi düşündüm, acaba beni görmüş müydü? arabaların arkasına yatayım dedim olum öleyim lan allahım al canımı hızlı adımlarla apartmana yürüdüm yanıma anahtarı almamıştım, zili çaldım beklemeye başladım kapıyı kimse açmıyordu tekrar tekrar zile bastım arkama bakamıyordum ama yaklaşmış olmalıydı açın kapıyı lütfen ağlayacaktım artık sinirden,
artık yanımdaydı.''müsadenizle kapıyı açayım'' apartmana girdik ben merdivenlere yöneldim asansörün kapısı açıldı 9. katdaki kokoş teyze indi asansörden bana baktı konuşmaya başladı.
-evladım nerede su.
+teyze ne suyu.
-sen sucu değil misin?
dünya başıma yıkıldı yaşlı teyzenin bastonunu alıp kafasına vurmayı o kadar çok istemiştim ki komşu kızının 'buyrun'' demesi ile kendime geldim asansörün kapısını tutuyordu ağır adamlarla asansöre bindim.yukarı bakıyordum asansörün lambasının içindeki sineklerin neden orada öldüğünü düşünüyordum.komşu kızına göz ucu ile baktığımda beni süzüyordu acıyan gözlerle bana bakıyordu o anda demek istediğim tek şey parfümün çok güzel kokuyor komşu kızı.
