ankara...
her sabah olduğu gibi yine saat 8 civarı keçiören'den kızılay otobüsü beklenmekte. saat 9'da kurs var oraya yetişilecek. bekliyorum ego otobüsü piyasada yok, ulan bari paralıya bineyim diyorum. her zaman itiş kakış olan otobüs ne hikmetse o gün bomboştur. tek tük insanlar vardır. allah allah diyorum heralde iyice geç kaldım ben yoksa bu kadar boş olmaz bu otobüs diyorum. sıhhıye köprüsünde iniyorum ulan çevrede simitçiler bile daha yeni kuruluyor, esnaf dükkanı açmamış bile. heralde diyorum pazar bugün. hızlı hızlı kursa gidiyorum. yukarı çıkıyorum. birde ne göreyim kurs daha açılmamış bile kapısı kapalı. küfürler savuruyorum. sonra aşağıya iniyorum birde ne göreyim saatler 1 saat geri alınmış. hayatımda geçirdiğim en yalnız sabahtı be sözlük. kendimi çok yalnız hissettim.
