Önce kendini anlamaktır. Zira tanrı ete kemiğe bürünen ve yunus diye görünendir. Soğuk kış gecelerinde sokak köpeklerini anlamaktır, yanan ormanları anlamaktır, engellileri anlamaktır, babaları anlamaktır, kaldırımları anlamaktır ve uyanmaktır gaflet uykusundan. Öyle kitapla peygamberle olacak iş olmadığını anlamaktır. Kendinden kaçarken, kendine yaklaştığını anlamaktır.
Dönmektir yani bir nevi. Ay gibi, Dünya gibi, elektronlar gibi, semazenler gibi, mevsimler gibi...
