sevgili (sevgisiz, tiksinç, kusunç) pepee ve caillou, iyi ki benim çocukluğumda yoktunuz, çünkü o kadar tatsız o kadar sevimsiz ve o kadar büyümüş de küçülmüşsünüz ki... sanki çocuk değil, emekli birer dedesiniz.O küçücük çocukların hayal dünyasını geliştiremeyecek kadar gerçek (gerçi sizinki gibi pürüzsüz hayat ben hiç görmedim ama) ve sürekli öğüt veren can sıkıcı iki kahraman(!)sınız. iyi ki benim çocukluğumda Cedric varmış, aşkın en saf haline tanıklık ettiğimiz büyük aşkı chen, dostluğun her hataya ve her zorluğa göğüs germesi gerektiğini öğreten akılsız arkadaşı christian ve dünyanın çok da toz pembe olmadığını gösteren akıllı düşmanı nicolas varmış... iyi ki şirinler varmış, kahramanların illa ki insan olması gerekmediğini gösteren... Yazık, şimdiki çocuklar siz öyle istediniz diye yaramazlık yapmıyor, uslu uslu oturuyor(!) Ama biz, o küçük mavi yaratıkları görmek umuduyla uslu uslu durup, iyi bir çocuk olmak adına sevgimizin yanında ailemize saygılı,arkadaşlarımıza hoşgörülü davranmayı kendi kendimize akıl ettik... makina gibi verilen talimatı yerine getirerek değil de, kendi aklımızı kullanarak neler yapabileceğimizi görerek büyüdük... Benim şimdilerde her bulduğum fırsatta izlediğim çizgi filmler gibi, şimdiki çocukların gelecekte sizi görmeyi dört gözle bekleyeceklerini hiç sanmıyorum. Kısacası, çok gereksizsiniz...
