her gencin başına gelme ihtimali yüksek durumlardan biridir. yağmurlu bir izmir akşamında ilk buluşmamızda kızın da verdiği gazla yaklaşık bir yarım saatlik yolu yürümek zorunda kaldık şemsiyesiz. donuma kadar ıslandım lan asansör düğmesi gibi oldu. açık renk pantolan giymişim birde hesap et durumumu. çişli gibi geziyorum sahilde. erkekliğe bok sürdürmücez ya ya otobüse binelim mi burdan acaba diyen kıza yok canım yürüyoruz işte ne güzel ayağı yapıyorum bide..içimden ettiğim küfürlerin haddi hesabı yok. lan madem otobüse binicektin ne beni yürüttün yarım saat. sümükler başladı akmaya haliyle. servet çetin yapasım var ama daha ilk günden bozmayalım işi diye içime çekip çekip duruyorum ilk okul çocuğu gibi önlüğümden silicem o derece. bırak işin kötüsü o halde sinemaya gidicez daha..
yağmur çamur demeden geldik sinemaya perişan bir halde. herkes bize bakıyo normal olarak ve acıyarak. benim ayaklar su dolmuş yere bastığım anda sağdan soldan köpükümsü tuhaf şeyler çıkarıyo fışş diye. neyse girdik bide sinemaya o halde. izledik evlere dağıldık. 1hafta birbirimizden haber alınamadı. ben zatürre o bronşit olmuş it gibi titredim evde günlerce. gençlik işte kanımız kaynıyo.. 1 sene sonrada ayrıldık zaten.. ancak aradan 4 sene gibi bir süre geçmesine rağmen benim hayatımda hoş bir anı olarak kaldı. bir daha yağmurda yürürmüyüm afedersin ama siksen yürümem..
