neden unutamadığını bilmediği anılardır. öyle bir anım var ki bulanık ve çok kısa olmasına rağmen hafızamda tazeliğini korumakta. 7 yaşındayım ve çıkmaz sokaktaki evimizin önünde geçiyor olay. güneşli bir gün. sokağın çıkmaza girdiği yere yakınım. sokağın diğer tarafı yani yolun geçtiği tarafa bir 30 metre uzaklıktayım. o tarafa bakarken tam manasıyla, herşeyiyle bana benzeyen bir çocuğun yürüyerek gözden kaybolduğunu görürüm. saçıyla boyuyla giysisiyle bana benzeyen biri geçer yoldan ve görüş alanımdan çıkar. o kadar garip hissederim ki koşarak yola çıkarım. baktığımda çocuğu göremem. böyle bir anı işte. gerçek miydi benzettim mi bilmiyorum. uu beybi mistik bir olay mıydı onu da bilmiyorum. ama o görüntü hala aklımdadır. hafızanın ilginçleklerinden biri işte.
