abi: her zaman yanında olan senden büyük erkek kardeştir.
-ne zaman ağlasam küçükken o da yanıma gelip ağlama taklidi yapardı ben hep gerçek sanıp sırf o ağlamasın diye susardım.
-diğer abim de o sırada ikinci lisesini okuyordu beni de yanına almıştı. gece abi kulağım ağrıyor dediğimde beni hastane hastane gezdirip sabaha kadar uyumamıştı başımda beklemişti.
-ne zaman bir erkek çocukla oynasam o çocuğun yanına gider ve onu uyarırdı. beni inanılmaz kıskanırdı.
-sonra büyüdüler askere gittiler tek tek. ikisine de mektuplar yazıp her gün arardım. her arayışımızda birisi soğuk burası derdi, birisi tekrar dağa çıkacağız derdi. ve bunları bana söylememelerini istedi ama ben hep gizlice dinlerdim. annem hep ağlardı. annemi de ben avuturdum.
-sonra askerden de geldiler. ve evlilik çağına geldiler evlendikleri zaman içten içe ağlardım hep beni bırakacaklar diye.
ikisi de benim canım, kızsalar da uğraşsalar da iyi ki varlar.
