insanın yalnızlığının yüzüne vurulduğu anlardan birisidir. yalnızsın, herkes bir telaş içerisinde ve sen bu akan zamana dahil olamamışsın. masada tek başına otururken içinden dersin "iyidir be yalnızlık o kadar kötü değil ki" ama ardında o vurucu cümle gelir "sandalye boş mu? alabilir miyim?"
