üniversite 1. sınıftaydık hacılar.
biyoloji okuyordum ve kendimi harbi harbi bilim insanı sanıyorum lan. neyse bilen bilir biyoloji okuyanlar, ilk sınıfta kurbağa, solucan, vs. gibi envai çeşit yaratığı kesip biçerler. ne öğrendin lan diye soracak olursanız da hiç bir şey der geçerim. boşuna telef oldu hayvanlar.
neyse konumuz bu değil. öhöm, efendim cuma günleri gerçekleştirdiğimiz geleneksel hayvan kesip biçme günlerinden birindeydik ve hocalar bize artık laboratuvara getireceğimiz hayvanları kendimizin bulması gerektiğini söylüyorlardı. ben g.tü boş diye tabir edilen bir insan olduğum için 'nasıl bulucaz yiaa', 'hadi solucan neyse kurbağa yiaa' gibi çıkışlarda bulunuyordum. öyle ya meşakkatli işti.
derken o esnada özlem adında o zamanlar pek samimi olmadığım bir arkadaşım geldi ve bizim için de bulabileceğini söyledi. numarasını verdi. çok seviniyordum. her ne gerekse kız bizim için de bulacaktı. ve ben her hafta kendisine mesaj yoluyla ulaşmaya çabalıyordum.
bu hafta solucan bulduk biz, kurbağaları buldun di mi?, kesicez mi bu hafta kurbağa, solucan buluyorum da o zor, gibi..
ama işin ilginç tarafı kız bana hiç geri dönmüyordu. bu bana batmıyordu çünkü kendisi söz verdiği gibi, kurbağa buluyordu.
zurnanın zart dediği yer ise büyük sınavın öncesindeki gece idi. ben gene özlem' e mesajları sıralıyordum.
biz şimdi solucanları kolonyaya attık, kuruttuk, kesiyoruz, sen kurbağayı naaptın, umarım akciğerleri patlatmadan keseriz yarın, karnını deşmek için özel makas lazım yahu, diye mesajları döşüyordum. derken çalan telefona baktım. özlem arıyordu. açtım, yaşlıca bir adam sesi, ilk özlem'in babası herhalde dedim, özlem uyuyo falan diyecek..ama öyle değildi.
tam bi idiot gibi özlem'in numarasını yanlış almıştım ve tam bi idiot gibi aylardır bi amcaya bu tarz kesme, biçme mesajları atmaktaydım.
o an yaşadığım şaşırma ve utanç duygusunu anlatamam lan. adam bana sen nasııllll bi manyaksın, sen nasııll bi psikopatsın, kızım sen canisin, manyak uzak dur benden, gebertirim seni ve bu tarz hakaret içeren bi takım sözler sarf etmişti.
sadece özür dilerim amca, kusura bakma amca diyordum, adam bana hala saydırıyor, beni şikayet edeceğini söylüyordu. beni bir daha rahatsız etme lan deyip telefonu kapadı. kendimi hakikaten geri zeka gibi hissediyordum. bir sürü küfür yiyipte özür dilediğim bir andı. ee adam haklıydı beyler. ben manyaktım ve onu rahatsız ediyordum.
seni naparım biliyor musun a kusura bakma amca, ulan ben senin.. a, yanlışlık olmuş ya çok özür dilerim ile karşılık vermek içler acısıydı..
