kant'ın pratik aklın eleştirisine geçişten önce ön bir çalışma olarak sunduğu kitabıdır , temelde ahlaklılığın hiçbirzaman deneylere ve duygulara dayanamayacağı ahlaklılığın ilkelerinin saf aklın nesnel (yani duyularla ilgili olmayan a priori ilkesine bağlı) bilgisine dayanan istemelerin ancak ahlaksal olacağını deneyle veya faydacılıkla ahlaka ulaşılamayacağını açıklar.
istemenin ahlaki olup olmadığını sınamasını ise ; benim istemem ayrıca tüm akıl sahibi varlıkların istemesi olabiliyorsa bu isteme ahlak kuralı olur der.
ayrıca ahlaki bir davranışın hiçbir zaman kişisel bir çıkar için veya toplumsal bir fayda iÇiN DEĞiL SIRF ÖDEVDEN ÖTÜRÜ YAPILIRSA ahlaki olacağını savunur.
kitabın son bölümünde ise pratik aklın eleştirisine geçer.
