1868-1959 yılları arasında yaşamış türk tiyatrosunun en eski oyun yazarlarından biridir. 1908 yılında meşrutiyet'in ilanı ile yüzünü batıya dönen türk sanatçısının ibnürrefik ahmet bey ile birlikte tiyatro eserleri alanındaki ilk iki örneğinden biridir. ahmet bey daha ziyade sosyolojik konuları irdelerken müsahipzade celal, günlük hayata yönelmeyi tercih etmiştir. özellikle, 1900'lü yılların başında yazdığı eserlerle tiyatronun halk için bir vakit geçirme ve eğlence mekanı olmaktan ziyade eğitim ve bilinçlenme ortamı olarak değer bulmasının önemine vurgu yapmıştır.
eserleri arasında yer alan, istanbul efendisi (1913), aynaroz kadısı (1927), pazartesi-perşembe (1931), lale devri, kaşıkçılar, balaban ağa (1936) çeşitli kentlerdeki devlet tiyatroları sahnelerinde sergilenmekte ve halen büyük seyirci kitlelelerini tiyatrolara çekebilmektedir.
