hala daha ne olduğunu anlayamadığım bir durumdur. arada sırada insanın eski günlere özlemi artar, anılar canlanır gözünün önünde ama her defasında karşısındaki insanın artık o eski fotoğraf karelerindeki insan olmadığı gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kalırsın. acıtır, can yakar, sonra alışmış kudurmuştan beterdir misali bırakırsın olayları akışa, ne olacağı varsa olsun diye. bir şey de olacağından değildir ya...
