Zordur. Çok zordur. Nasıl anlatsam sevdiğim kızın sevgilinin olduğunu bugün öğrendim ve ben onu 3 aydır seviyordum aklımdan çıkmıyordu. Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim olmadan sadece sevmiştim hala da seviyorum ama gerçekten ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim. Sevindiğim nokta ilk defa onu mutlu gördüm, bende sevindim. Üzülünücek yanı,benim kollarımda değilde başkalarının tanımadığım kim olduğunu bilmediğim insanların kollarının arasında güvende olup olmadığından emin olmadığım insanların yanında durması,sevmesi,aşık olması. beni bir kere bile düşündüyse benim için en mutlu gün o olurdu. Eminim. Kendimi teselli edemiyorum aslında bunu yazmadan önce hiçbirşey yapmadan durdum,düşündüm. Ne düşündüğümü kesinlikle bilmiyorum ama düşündüm. Sanki hayatım geçti gözümün önünden yaptığım hatalar,sadece hatalar geldi aklıma oysaki o kadarda güzel ve iyi şeylerde yapmıştım aklıma gelmiyordu ama yaptığımı kesinlikle biliyordum. Bir insanın en zorlandığı ve henüz tedavisi bulunamayan hastalıktır aşk.
Yinede hayat devam ediyordu dimi. Etmeliydi mecburduk yaşamaya ama duygusal olarak çökmüş bir halde yaşamak zorunda kalarak yaşamak.
Biraz daha düşününce kendimi nasıl teselli ediceğimi buldum ''zaten o beni sevemezdi. Çünkü ben onu çok seviyordum.''
