bayram ya da özel bir gün, annem babam ben oturuyoruz. sonra kapı çalıyor ve ailenin geri kalanı geliyor, kardeşlerim, kardeşlerimin eşleri, çocukları, kocaman bir aile.. onlar misafir odasına geçiyorlar, ben de selamlamak için peşlerinden odaya giriyorum. o kalabalık arasında ilk girişte fark edemediğim kişiyi görüyorum sonra, otururken. gülen suratım o kadar ani bir hızla değişiyor ki uyanalı 1 saat olmasına rağmen surat ifademin nasıl değiştiğini çok canlı hatırlıyorum. hiç beklemediğim bir şey, o yüzden hiçbir şey hissedemiyorum, donup kalıyorum sadece. elimi uzatıyorum, hoş geldin diyorum, sonra odadan çıkıp gidiyorum, o ise bana bakıyor. o bakışı günlük hayatta da görmüştüm ben. ben aylar önce bir avm'de ağlarken de bana aynen böyle bakıyordu.
neden böyle bi rüya gördüm şimdi bilmem. işe de geç kaldım üstelik şuan, bilerek. canım uzata uzata bi nescafe içmek istedi çünkü. bu sabah hayata yarım saat geç başlamak istedim, işyerim kaçmıyor ya. her koşulda bi mazeret bulurum nasılsa. neyse..
