ezbere yaşamak değildir davranışlarımız
boş vermek gerekir nefes aldığımıza inanmak için
dağıtmak, çoğunlukla iyi gelse de
ertesi sabahı vardır bulantıyla uyandığımız
yapılmaması gereken şeyler vardır
yasak oldukları için cezbedici olan
sahte bir mutluluk hissetmek için
zevkle damarlarımıza enjekte olan
sayfalarca şiir dökülüyor kağıtlarıma
batan güneşim geri doğar ümidiyle
yanımda bir yük bu, sırtıma verilen
gönüllü bir mÂhkumiyet bu, sana karşı beslenilen
uçurumu görüyorum ben, ışığı yaklaştıran
boşluğu görüyorum ben, yüreğe korku salan
hisleri açıklamakla geçmiş bir gençlik
ve ölüm kokan bir rüya bu, içerisinde "sen" olan
kelimeler bitmeyecek gibi, sonsuza uzanan bir merdiven
her bir adımımda çıkması daha da güçleşen
bir asabiyet gösterisi bu, "kaybolmak" için yönelinen
inançlardır sâdece pazarlık için benimsenilen
hazırlanan tonlarca beste hepsi yeni bir ümit için
bir ruh boşalmasıdır bu, derin bir nefes için
lütfen bir serseri olarak tanımlama beni
zincirlerini kırmaya çalışan, belki de bir deli
insÂniyet...
mÂsumiyet...
inanmak
hÂlÂ
neye ??
git
olduğum her yerden
git
olabilecek en uzağa
git
imzamın olduğu her yerden
git
bir daha gelmemecesine
