sizi büyüten kişiyi, çocukluk anılarınızı, sizi belki de her şeyden çok seven kişiyi kaybetmenizdir.
hasta yatağında yatarkenki hali aklımda. kimseyle konuşmuyor, hiçbir şey yemiyormuş.
ben girdim sonra odasına, çorba yapmışlar içmiyor.
bak kızın geldi diyorlar, gözlerini aralayıp bana bakıyor.
hadi anane lütfen benim için iç diyorum kaşığı uzatırken, boğazımda bir yumru.
kendini zorlayıp bir yudum içiyor, benim elimden olduğu için biliyorum.
dünyanın en mutlu insanı oluyorum. son görüşümmüş o gün.
bunca sene sonra unuttum mu ben seni, daha az mı anıyorum?
bu başlığı görünce bile gözlerim dolduğuna göre sanmam. ama öyle sanıyordum.
