özellikle geçmişte yaşamayı dileyenler için çarpıcı bir sonuçla karşılaşılacak çok güzel bir film. ama film yine de benim geçmişe yönelik düşüncelerimi hevesimi yitirmedi aynı kadının dediği gibi: " geçmiş her zaman bana çok karizmatik gelmiştir." fransa'nın cezbediciliği, müzikler, kıyafetler ve woody allen filmi izlemek için yeterli sebeplerdendir. salvador dali karakteri beni çok güldürdü. (bkz: gergedan)
aklımda kalan gill ve hemingway'ın konuşmasıydı en fazla aslında bi çok yer var ama bunu yazmam gerekir diye düşünüyorum.*
--spoiler--
...
hemingway: ölümden korkuyor musun?
gill: aslında, evet.
hemingway: hiç harika bir kadına aşık oldun mu?
gill: bilmem, nişanlım seksi bi kadındır.
hemingway: ve onunla sevişirken gerçek ve harika bir tutku hissediyor musun? en azından o an için ölüm korkunu yenebiliyor musun?
gill: hayır. bu olmuyor.
hemingway: bence gerçek aşk ölüm ile bir ateşkes yapar. tüm korkaklık sevgisizlikten, sevgisizlikte ondan.
